davidenfloor.reismee.nl

Onze eerste weken in Zuid Amerika

Lieve allemaal!

Allereerst zijn we blij dat we weer een verhaaltje op de site kunnen plaatsten, een Boliviaanse trein had bijna roet in het eten gegooid... Daarover later in het verhaal meer!

Het is donker als we aankomen in Buenos Aires, maar we nog steeds vrijdag. Na een douche nog even de kroeg in gedoken en toen naar bed...

Om direct in het goed ritme te komen van de Argentijnse tijd slapen we niet uit. Er worden in Buenos Aires gratis stadswandelingen met een gids gegeven. Dit is een interessante en snelle manier om de stad beter te leren kennen. Na deze rondleiding en een uitgebreide lunch gaan we zelf de stad verkennen. Ons doel is de wijk San Telmo waar er op een plein tango wordt gedanst. Op de weg er naar toe lopen we in een stille straat en komt er een vreemde jongen op ons af en vraagt ons om wat geld. We negeren hem en reageert boos. Een paar meter verder ziet David dat hij iets smerigs op de rug van Floor heeft gespuugd. We lopen door en duiken een Mc Donalds in om Floor d'r jas schoon te maken. Achteraf blijkt dat dit een tactiek is van de straatjongens hier om je te beroven. Normaal gesproken zou je dan stoppen en je jas uit doen om te kijken wat er aan de hand is. Wanneer je dit aan het doen bent pakken ze snel je jas of tas af en rennen weg.

Toch maar de taxi naar San Telmo. We komen aan op een gezellig plein met allemaal terrasjes en inderdaad tango dansers. Het lijkt een beetje op Montmartre in Parijs. Het blijkt dat 2 glazen wijn net zo duur is als een fles wijn, moeilijk keuze dus.... Na een paar wijntjes begint de jetlag er behoorlijk in te hakken, maar we proberen ons zelf er niet aan over te geven en zoeken een restaurant op. Na een middag typisch Buenos Aires te hebben beleeft moeten we dit ook zo afsluiten. Hoe kan dit beter dan met een goede steak. En inderdaad, David eet de lekkerste en grootste steak ooit en Floor kiest voor heerlijk op echt vuur gerookt varken. Hierna zijn we echt op en gaan slapen.

Zondag, de dag van het voetbal en dat betekent in Buenos Aires de ‘Boca Juniors' met hun stadion in de wijk La Boca. We willen graag naar een voetbalwedstrijd maar via een georganiseerde tour is het veel te duur (€80,- per kaartje). We pakken toch de bus naar de wijk La Boca aangezien dit een hele mooie en gezellige wijk is. En wellicht dat we via via bij het stadion nog een kaartje kunnen regelen. La Boca staat bekend om haar gekleurde huizen, wederom om het tango dansen en natuurlijk het voetbal. Er heerst inderdaad een gezellige sfeer met overal muziek, winkeltjes en restaurantjes. Bij het stadion ontmoeten we een paar mannetjes die kaartjes verkopen voor de wedstrijd van die avond, maar alleen voor het uitvak in de bovenste ring. Om te voorkomen dat we hier niet worden gestript laten we de wedstrijd aan ons voorbij gaan.

Verderop in de stad is er een grote antiekmarkt op een lange straat die we 's middags bezoeken. Er is weinig antiek, maar wel veel kunstenaars en souvenir stalletjes. Terug in het hostel vragen we om een kroeg waar we wat kunnen eten en de wedstrijd van de Boca Juniors kunnen kijken. Wanneer we in de straat van de kroeg aankomen zien we nergens een kroeg. Floor besluit om de deur van het opgeschreven adres maar te openen en er blijkt inderdaad op de eerste verdieping een kroeg te zitten, maar van buiten ziet het er net uit als ieder andere voordeur. Na een gezellige avond is het weer tijd om naar bed te gaan.

Op aanraden van velen verkassen we de volgende dag naar de wijk Palermo. Een wijk met weinig toeristische trekpleisters, maar wel met de echte Argentijnse cultuur. Een stuk rustiger en veiliger dan het centrum en er zijn op elke straathoek restaurants en bars. Gezellig dus. Nadat we de tassen hebben gedropt bij ons nieuwe hostel gaan we met de bus naar de buurt Recoleta waar een begraafplaats is met het graf van de bekendste Argentijnse vrouw: Evita Péron. De begraafplaats in net een stad en is prachtig. 's Avonds hebben we wederom een heerlijke steak gedeeld met een Argentijns wijntje voor dat we naar een percussie optreden gaan op aanraden van het hostel.De volgende dag schijnt dan eindelijk de zon! We maken een wandeling door botanische tuin, rozentuin, japanse tuin, bezoek aan cultureel centrum. 's Avonds gaan we weer lekker uiteten want het vlees is zo lekker en in vergelijking met Nederland heel goedkoop! Na het eten gaan we met de bus naar een adres ergens in de stad, er zou hier een tango avond zijn. Aangekomen op het adres dachten we wederom dat we verkeerd waren. Maar na twee trappen beklommen te hebben kwamen we in een enorme zaal waar iedereen aan tafeltjes zat te drinken en op de dansvloer stonden verschillende stelletjes de tango te dansen. Een echt stukje Argentinië! Om 1 uur 's nachts begon er ook nog een band te spelen.

De volgende dag hebben we eindelijk weer eens rustdag, verhaaltje schrijven voor de site en wat rondwandelen. De dag erop gaan we om 15:30 met de bus naar Iguazu, we hebben gekozen voor de luxe optie inclusief eten. De bus is prachtig ruime stoelen die bijna plat kunnen, dekens, kussens. Bij het eten een wijntje en na het eten een glaasje whisky en voor het slapen gaan krijgen we zelfs een glaasje champagne! Na 3 films gaan we slapen en worden we de volgende ochtend top fit wakker in Puerto Iguazu. We zoeken naar een hostel en besluiten na het douchen meteen de wereldberoemde watervallen te bezoeken. Het is zonnig weer en internet zei dat het wel eens kon gaan regenen de volgende dag. De watervallen waren fantastisch, we hebben aan de Argentijnse kant alle wandelingen gedaan en uiteindelijk als laatste het spectaculaire Garanta del Diablo (de duivels mond).

Terug in het hostel was het wachten op de komst van Jean-Paul (vriend uit Leeuwarden) en Miriam. Zij waren aan het rondreizen door Argentinië en Brazilië en het kwam toevallig zo uit dat we gezamenlijk in Puerto Iguazu waren. Wat is de wereld toch klein! 's Avonds zijn we lekker uit eten gegaan met z'n vieren en daarna natuurlijk een borreltje gedronken op de gezelligheid.

Als we wakker worden besluiten we niet naar de Braziliaanse kant van de watervallen te gaan, maar een opvangcentrum en revalidatiecentrum voor dieren te bezoeken. Hier worden, vaak zieke, wilde dieren naar toe gebracht om ze weer op te lappen en ze vervolgens weer uit te zetten. 's Middags gaan we naar het drielandenpunt ‘Argentinië, Brazilië, Paraguay'. Het blijft speciaal om van één punt drie landen te zien.

Na Puerto Iguazu willen we naar de Pantanal in Brazilië. We gaan dus naar het busstation om buskaartjes te regelen naar Campo Grande (Brazilië). Na 5 minuten engels/spaans/frans etc. te hebben geprobeerd met de beste man zegt hij doodleuk ‘kom over 2 dagen maar weer terug, dan is er weer een collega die Engels spreekt'. Furieus verlaten we het kantoor en besluiten om de volgende dag de Braziliaanse grens zelf over te gaan en daar een kaartje proberen te kopen.

's Avonds eten en borrelen we weer gezellig met Jean-Paul en Miriam.

's Ochtends nemen we afscheid van Jean-Paul en Miriam en pakken de stadsbus naar Foz do Iguazu (Brazilië). We moeten we bij de grens uit om stempels te halen en pakken daar weer een bus naar een busstation. Dit blijkt het busstation voor de korte afstanden, dus pakken we weer een bus naar het andere busstation. Hier aangekomen bleek dat we een paar uur later al met de bus konden naar Campo Grande en dit vanuit hier nog €50,- scheelde ook!

Wanneer we 15 uur later aankomen in Campo Grande stallen we onze spullen in een locker en gaan op jacht naar een leuke tour om de Pantanal te bezoeken. De Pantanal is een moerasgebied van 150.000 km2 in zuid-west Brazilië met veel dieren en planten. We willen rustig de tijd nemen en desnoods hier overnachten, maar we vinden een tour die diezelfde middag nog weg gaat.

Om 19.30 komen we aan op onze fazenda in de Pantanal. Een fazenda is een soort boerderij in de Pantanal waar je ook kan overnachten. Er staat een uitgebreid diner buffet voor ons klaar, maar we moeten bij kaarslicht eten want de stroom is uitgevallen. Dit betekend ook geen warme douche want dit werkt hier allemaal op elektriciteit. Ook blijkt dat we hier in gescheiden slaapzalen moeten slapen de komende dagen. Niet echt gezellig dus, maar het blijkt dat er bij Floor niemand anders op de kamer ligt dus David mag hier ‘stiekem' wel slapen. Het leek net alsof we weer op schoolkamp waren en de jongens 's nachts stiekem naar de meisjeskamer slopen.

Na een uitgebreid ontbijtbuffet ontmoeten we ons gids Levy voor de komende dagen. We starten met een wandeling om Posada Santa Clara (de fazenda) heen. De fazenda zelf blijkt ook een soort dierentuin. Er vliegen hier allerlei soorten vogels (papegaaien, toekans, roofvogels etc.), zwijntjes, en 's avonds komen er neusbeertjes, wasbeertjes en vosjes kijken. Daarnaast leven er bij de rivier verderop tientallen kaaimannen en capibara's (hele grote hamsters). Na de wandeling is er een uitgebreide lunch. Hierna gaan we paardrijden wat we beiden nog nooit gedaan hebben.

Na een korte uitleg hijsen we ons op een paard. David krijgt het kleinste paardje toegewezen (toepasselijk) maar Romario is wel een van de snelste. Na een wandeling van 2 uur door een waanzinnig mooi landschap. Mogen de mensen die het durven uit de groep in galop. David samen met twee anderen spurten weg. Keihard over een zandpad tot een man riep dat ze moesten stoppen. David stopte toen, maar die twee anderen wisten niet meer hoe ze moesten stoppen. Een redelijk gevaarlijke situatie, maar gelukkig kwamen de paarden uiteindelijk tot stilstand. Het paardrijden was wel geweldig. Als afsluiting van deze leuke dag trakteren we onszelf op een Caipirinha in de bar. Hier ontmoeten we 6 Nederlandse jongens uit Amsterdam, gezellig.

Een kleine kater als we de truck instappen voor een ‘safari' met de auto. Na een uur rijden gaan we 3 uur wandelen door de pantanal heel mooi en veel verschillende dieren met name vogels. Na de wandeling heeft de chauffeur van de truck een lunch gemaakt.

Hierna was het tijd om piranha's te gaan vangen voor het diner van die avond. We stonden te vissen tussen honderden kaaimannen die hongerig naar ons haakje zaten te kijken. Als je niet snel genoeg was pakten zij de vis voor jij hem uit het water kon halen. Met stukjes vlees als aas vingen we in het begin vrij veel piranha's, maar na een uur hadden ze ons door.

Na een onwijze stortbui op de weg terug naar de fazenda konden we ons een paar uur opwarmen voordat we op avondsafari gingen. We reden in het donker met een zoeklicht rond om dieren te spotten. Hier zien we een paar herten, families capibara's en kaaimannen die hun jongen beschermden. Bij terugkomst stond er een lekker piranha maaltje op ons te wachten en hebben we nog een drankje gedronken bij het kampvuur.

Alweer de laatste dag in de Pantanal. Op het programma staat een 2 uur durende bootsafari. Vanaf het water zien we veel dieren die we de afgelopen dagen al hebben gespot, maar ook een hele groep otters. Na de lunch nemen we afscheid van de fazenda en rijden we met een truck naar de bushalte. Hier bleek dat we met iemand van het hotel mee kunnen rijden naar Corumba (grensplaats tussen Brazilië en Bolivia).

Na een rit van 2 uur komen we aan in een vreselijk dorpje. De sfeer is een beetje naar en om het helemaal af te maken slapen we in een kamer wat meer lijkt op een gevangeniscel met een stapelbed en verder niets. Kakkerlakken in de badkamer en een koude douche. Daarnaast was het er bewolkt en heel koud. Samen met een Deense jongen Tobias die we ontmoet hebben in de Pantanal gaan we uiteten in de drukste plek van het dorp. We raken aan de 'praat' met een Braziliaanse man die te dronken was om normaal te praten. We eindigen in een bar wat later een hoerentent blijkt te zijn. Op de weg naar het hotel worden we nog gevolgd door een enge man. Niet een plaats om lang te blijven hangen dus. Gelukkig is het maar voor één nacht, want de volgende dag gaan we de grens over naar Bolivia.

Onze klokken staan nog verkeerd en dus komen we veel te vroeg uit ons bed. We pakken onze spullen in en wachten tot Tobias klaar is. We ontmoeten nog een Engelse jongen Pricey die ook naar de grens met Bolivia gaat. We besluiten samen te reizen want we gaan allemaal 's avonds met dezelfde trein. Het plan is om na de grensovergang een café te zoeken waar we de eerste EK wedstrijd kunnen kijken. Met de bus naar de grens verloopt allemaal erg eenvoudig. Uitstempelen uit Brazilië en instempelen in Bolivia.

Het treinloket blijkt pas over 3 uur open te zijn, dus op zoek naar een café. We vinden in Puerto Quijarro een hotel waar we de hele dag in een zaal mogen zitten, drinken, eten en TV kunnen kijken. Ondertussen is het loket open en regelen we kaartjes voor de trein naar Santa Cruz. De trein vertrekt om 6 uur in de avond. De trein is prachtig, het chicste vervoermiddel naast de bus van Buenos Aires naar de watervallen. We krijgen eten er wordt een filmpje gedraaid en dan gaan we lekker slapen in onze comfortabele stoelen....

Midden in de nacht, een harde klap en we vliegen beiden tegen de stoel voor ons. Wat is er gebeurd? hebben we een beest geraakt? Dat kon bijna niet daar was de klap te hard voor. David gaat in de wagon voor (de trein bestond uit twee wagons) polshoogte nemen. Als snel blijkt dat we betrokken zijn bij een botsing op een andere trein! Op het spoor voor ons, vlak na een bocht, staan 2 wagons van een goederentrein die deze verloren is. Onze machinist was gelukkig alert en remde af zodat we maar met 10km per uur er achterop knalde. De hele voorkant van onze trein aan diggelen en we zijn ook nog eens ontspoort. Gelukkig zijn we niet gekanteld en is er, naast een paar blauwe plekken, niemand gewond geraakt. Na 4 uur staan onze wielen weer op het spoor en worden we teruggesleept naar het dichtstbijzijnde station. Hier stappen we een andere trein in, als dat maar goed gaat....

Na een reis van 24 uur in plaats van 12 uur komen we aan in Santa Cruz. We vinden een hostel en trakteren ons daar op een warme douche. Ook vinden we dat we wel een biertje hebben verdient. We gaan uit eten met Tobias en Pricey en daarna op aanraden van onze serveerster naar een typische Boliviaanse club. Wel grappig, maar wij zijn niet ritmisch genoeg voor het zuid-amerikaanse dansen.

Na een heerlijk ontbijt, gaan we naar de markt in Santa Cruz en kopen alvast een muts en handschoenen omdat het in Bolivia erg koud kan zijn. Het is alleen ruim 25 graden dus het voelt wel een beetje vreemd. We lunchen drie gangen voor slechts 2,6 euro per persoon, en kijken de rest van de dag voetbal en tennis in ons hostel. Een tip van het hotel was een restaurant aan de andere kant van de stad, dus wij daar met Pricey naar toe. We eten hier heerlijke steak en als we terug komen in de stad is op een van de pleinen een avondmarkt gaande, we laten hier een karikatuur tekenen waar Floor uiteindelijk meer op een rat leek dan op haarzelf. Om af te sluiten drinken we nog een drankje in de Irish Pub en nemen afscheid van Pricey die de volgende ochtend vroeg naar La Paz vliegt.

Omdat het maandag is en de wasserettes weer open waren konden we eindelijk gaan wassen. Dit was echt nodig want er was geen schone onderbroek meer over! We vinden een wasserette die onze was om 2 uur klaar zou hebben zodat we nog die dag door konden reizen naar Samaipata. Zo gezegd zo gedaan. En om 3 uur zaten we in de taxi naar Samaipata een bergdorpje op z'n 3 uur rijden van Santa Cruz. Na aankomst in het dorp vinden we eerst een hostel en gaan daarna op jacht naar een trekking voor de volgende dag. Samen met 2 Fransen en een Australiër boeken we een trekking waar we condors kunnen gaan bekijken, maar we moeten wel al om 6.30 uur klaar staan, vroeg naar bed dus.

Vroeg uit de veren, we worden opgehaald en gaan samen met de gids 2,5 uur met de taxi naar het punt waar we vandaan beginnen met lopen. De gids wees naar de berg waar we op zouden gaan. Dat beloofde een pittige klim te worden. Na 3 uur alleen maar berg op lopen kwamen we boven op de berg aan. Hier zagen en hoorde we een aantal condors (enorme vogels) over ons heen vliegen.

Een indrukwekkend gezicht. We lunchen op de berg en lopen de zelfde route weer terug naar de auto. We bezoeken op de weg terug nog een waterval. Het is al donker als we terug komen in het dorp. We gaan snel nog de buskaartjes regelen voor de nachtbus naar Sucre de volgende dag en daarna lekker eten.

De volgende dag gaan we samen met de groep van de trekking naar El Fuerte een Inca tempel en ruines van een stad op een berg. Dit is onze eerst ervaring met de Inca's maar er zullen waarschijnlijk nog vele tempels volgen. We wandelen hier een paar uur rond en gaan dan weer terug naar het dorp. Even lunchen en dan ons klaarmaken voor de EK wedstrijd Nederland-Duitsland. We gaan in een kroeg van een Nederlander kijken samen met nog een aantal andere Nederlanders. Je zoekt elkaar toch een beetje op, en ondanks het teleurstellende resultaat was het een gezellige middag. Na het voetbal gaan we onze spullen pakken en nog wat eten kopen voor de busreis. De mensen die deze route al hebben gemaakt waarschuwen ons dat het een hobbelige weg is en dat veel mensen wagenziek worden. We keken dus erg uit naar 11 uur in de bus. We gaan nog wat eten bij het restaurant waar we de buskaartjes hebben gekocht en om 21:30 kunnen we de bus in. We hebben grote comfortabele stoelen. Ondanks dat de buschauffeur het raam open heeft en het dus -1 in de bus is, verloopt de route prima.

Midden in de nacht na 5 uur rijden de eerste toiletstop 'Banõs, Banõs', David ging de bus uit samen met de andere mannen uit de bus en Floor lette op de tassen tot David terug kwam. Toen kon Floor naar het toilet, iedereen was alweer binnen. Eenmaal buiten bleek er geen toilet te zijn, maar een vlakte rond de bus. Dus onder het toeziend oog van de hele bus moest Floor toch maar gaan plassen, en nog voor zij haar broek weer aanhad begon de bus weer met rijden. Een redelijk gênante ervaring.

Om 7 uur reden we na een redelijke busrit Sucre binnen.

Op advies gaan we direct naar hostal San Francisco. Een prima hostal met een prima kamer alleen we merken dat we op 3000 meter zitten. Wanneer we 2 trappen naar onze kamer lopen, zijn we helemaal kapot. De komende dagen dus maar even rustig aan doen en wennen aan de hoogte.

Op ons gemak verkennen we de stad en beginnen bij de markt. Hier schijnen ze namelijk lekkere fruitsalades te maken. En inderdaad, middenin de markt staan 20 fruitstalletjes met daarachter allemaal vrouwen die voor €0,80 een heerlijke fruitsalade maken met yoghurt, slagroom en cornflakes. Ons ontbijt voor de komende dagen is dus bepaald. De rest van de dag struinen we een beetje door de stad, lunchen voor €2,- op de markt en bezoeken een museum waar veel carnavalsmaskers zijn tentoongesteld.

Sucre staat bekend om haar witte centrum (world heritage), trekkings in de omliggende bergen en veel dinosaurus voetafdrukken. Voor het laatste hebben ze een toeristenpark gemaakt (Parque Cretácico), dus besluiten we deze te bezoeken. Na ons fruitontbijt op de markt pakken we de lokale bus naar het ‘thema' park. Het park ligt in het midden van een steengroeve en de voetstappen lopen rechtop tegen een berg, niet echt geloofwaardig naar ons idee. Onze gids in het park verteld ons welke dinosaurussen hier hebben geleefd, wanneer en dat Bolivia vroeger plat was dus dat de voetafdrukken daarom recht omhoog lopen. 's Middags bezoeken we één van de hoogste punten van de stad; Recoleta. Vanuit hier heb je een fantastisch uitzicht over de stad.

Op zondag is er in een dorp in de regio een hele mooie traditionele markt die we willen bezoeken. Eigenlijk in combinatie met een tour om ook nog iets van de omgeving te zien. Er is één bedrijf die dit doet, maar er waren naast ons geen aanmeldingen. Het is een minimum van drie personen, maar na veel zeuren gingen ze toch overstag.

Het is zaterdag en we gaan met de lokale bus en onze gids Johnny naar een dorp 2,5 uur verderop ‘Tarabuco'. In dit dorpje is de volgende dag ook de markt, maar vandaag begint voor ons vanaf hier de trekking. We droegen allebei een grote rugtas met een tent, slaapzak, matje, eten en warme kleren. Geen hostel dus voor ons die nacht, maar echt kamperen. We hebben veel moeite met de trekking, een combinatie van de zware tassen en de hoogte wordt een beetje te veel. Gelukkig gaan we halverwege de tocht lunchen en een beetje rusten. Daarna lopen we door naar het dorpje waar we gaan slapen. We slapen op het erf van een boerderij, nadat we de tent hebben opgezet lopen we nog een rondje door het dorp. We krijgen bij onze gastfamilie een kopje thee en daarna is het pas 5 uur, het begint al flink koud te worden, dus maar een kampvuurtje maken. Als het hout op is lopen we naar de boerderij voor het diner, een stevige soep. Heerlijk om een beetje op te warmen. Als de soep op is het bijna 8 uur. Er is geen vuur meer dus er zit niets anders op dan vroeg de tent in te duiken.

We moeten vroeg op, want we willen op tijd terug zijn in Sucre voor de (dramatische) wedstrijd tegen Portugal. We worden om 6:30 wakker, pakken de tent in en gaan ontbijten. Om 7:30 lopen we weg uit het dorp op weg naar de markt. Onderweg lopen we samen met de mensen en ezels uit het dorp die dingen gaan kopen of verkopen. Eenmaal aangekomen op de markt zijn de mensen nog aan het opbouwen typisch de Manana Manana cultuur die hier heerst. Het is allemaal wat rustiger dan wij gewend zijn. Na een kop koffie en een echt toilet gaan we de markt bezoeken, allemaal mensen in traditionele kleding die van alles verkopen. Leuk om te zien.

Na de lunch gaan we per lokale minibus terug naar Sucre. Deze rijden niet op tijd, maar alleen als ze vol zijn. Dus na ongeveer 45 minuten wachten konden we eindelijk gaan. Als we terug zijn in Sucre checken we snel weer in bij ons hostel en gaan naar de kroeg. Een Nederlandse kroeg met 50 Nederlanders zaten klaar voor de wedstrijd, helaas was het niet het gewenste resultaat. We ontmoeten wel een leuke Nederlandse meid waar we mee uiteten gaan.

De hier opvolgende twee dagen doen we rustig aan. We bezoeken een markt waar 'heksen' verschillende middeltjes verkopen waaronder dode baby lama's, foetussen van lama's en honden, diverse kruiden en dode toekans allemaal op te verbranden voor Pachamama (moederaarde). Op de laatste dag in Sucre ontmoeten we de Deense Tobias nog, we gaan samen eten en drinken we drankje. De volgende ochtend een laatste fruithapje op de markt voordat we met de bus naar Potosi gaan. Inmiddels zijn we in de hoogste stad van de wereld op 4060 meter hoogte. De hoogte is vrij heftig en we hebben het gevoel dat we én een beetje dronken zijn én een jetlag hebben én dat we een enorme kater hebben. Even wennen dus aan de hoogte!!

Tot het volgende verhaal trouwe lezers!

Liefs David en Floor

Ps.: We hebben de foto's behorend bij dit verhaal verdeeld over drie mapjes. Je kan ze terug vinden onder het kopje foto's op deze site

http://davidenfloor.reismee.nl/fotos/119156/buenos-aires-iguazu-watervallen/

http://davidenfloor.reismee.nl/fotos/119158/pantanal/

http://davidenfloor.reismee.nl/fotos/119177/bolivia/

Reacties

Reacties

Rene

Wat een verhaal! Wat ben ik blij dat er engeltjes bestaan. Als die trein harder had gereden, waren jullie er niet zo vanaf gekomen. Grappig dat jullie elke keer weer Europeanen ontmoeten. Nu zijn jullie gelukkig niet contact gestoord en .... met een biertje wordt dat nog makkelijker.
Heel Nederland is jaloers op jullie! Wat een reis.
Let goed op elkaar en ik wens jullie een goede reis. Liefs Rene.

Leonieke

Jeetje zouden jullie na deze fantastische reis en prachtige landen ooit nog kunnen aarden in Nederland????!!:-)

Gelukkig hebben wij met t hockeyteam ook een heerlijk weekendje gepland en wel naar.....Helevoetsluis!
ach verschil moet er zijn!:-)

Geniet!!!!!!!

Eline

Wauw, wat een mooi verhaal weer (afgezien van de botsing met een goederentrein en de uitslag Nederland-Portugal na natuurlijk)! Geniet nog even! Kus!

Clemens

Wat leuk om al de reisverhalen en de reacties daarop te lezen. Het moet een geweldige belevenis zijn zo'n reis. Geniet er samen van en David breng een keer wat foto's mee als je komt. Fijne reis samen en tot ziens vanuit het regenachtige Nederland. Groet Clemens

Floris

Indrukwekkend verhaal weer. Gelukkig dat het treinongelukje meeviel en dat jullie er niks aan over hebben gehouden. Lekker blijven genieten van de culturen, tradities, heerlijke eten, natuur etc. Ik mis alleen nog wel een echte actiefoto van jou David. Floor heeft deze al binnen. Dus bij deze een opdracht en de invulling mag je zelf verzinnen. Good luck and enjoy!

Laurens

Weer een mooi hoofdstuk van een prachtig boek! Ik kan niet wachten op het volgende verslag. Gelukkig liep het goed af met de trein.
Ik ben benieuwd hoe je je voelt na een paar biertjes in de hoogste stad ter wereld :-)

Ben en Rony

Lieve allebei,
Wat een verhalen en belevenisssen.Mens hier raak je je hele leven niet over uitgepraat.Geweldig hoor!
Geniet er maar lekker van en pas goed op elkaar.
Veel liefs

Stoop

Mooi verhaal.... leest heerlijk weg als je brak in de trein na een avondje Leeuwarden zit:-)

Wat een heerlijk leventje... Geniet er nog even van want voor je het weet is het voorbij...

Gaaf trouwens dat jullie jp en Miriam nog hebben gezien...

Tot snel.

Kus en boks Stoop

Rita

Wat een ervaringen en wat een indrukken! Niet te geloven wat jullie tot nog toe allemaal meemaakten. Fijn om iedere keer een verslag te krijgen!

Mama

Lieverds, zuid Amerika is weer van een speciaal caliber, heel veel kleur zo te zien. Wel spannende avonturen. Maar gelukkig komt het allemaal goed. Het landschap is volgens mij prachtig en met een speciale sfeer. Mogelijk door de hoogte, weinig bomen? Kleurig door de kleding. Veel plezier en tot Skype. X

Goia

Ik heb weer zo genoten van het verhaal en de foto's. Jullie beschrijven de avonturen leuk! De tijd vliegt helaas... Have fun! x

Michiel & Mariska

Lieve twee, wat een mooi verhaal en wat heerlijk om jullie verhalen te lezen! Wat maken jullie veel mee en de foto's zijn top! Geniet ervan! Liefs M&M

Anita

Hoi! Wat een mooi verhaal weer!! Jullie maken heel veel mee! Geniet ervan, wat gaat de tijd snel he! Groetjes!

John

Een paard dat Romario heet moet toch een topper zijn!!

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!