Lieve allemaal,

We zijn er weer, terug in Nederland!

Met een pijn in ons hart hebben we afscheid moeten nemen van het reizen. Terug naar het 'normale' leven en alle leuke dingen die daar bij horen. Dat zal wel even wennen worden. Hierbij ons laatste verhaal van onze reis rond de wereld.

Vanuit Huaraz vertrekken we naar Huanchaco. Zoals gewoonlijk rijdt de bus van Huaraz naar Trujillo niet op tijd. Maar waar dat voor alles in Zuid Amerika betekend dat mensen te laat zijn betekend dat met nachtbussen dat deze veel vroeger aankomen als gepland. We zouden om 6 uur half 7 aankomen, maar dat werd 4:45 uur! Wat dan, niets is open? We besluiten met 2 andere backpackers met een taxi naar Huanchaco te gaan. Eén van hun weet wel een adresje waar we waarschijnlijk wel terecht kunnen. Gelukkig had het hostel plek en konden we zelfs meteen inchecken, dus nog even een paar uurtjes slapen. Toen we weer wakker werden konden we het dorpje bekijken. Huanchaco is een surfersdorpje met heel veel visrestaurantjes. Daarnaast zijn er in de omgeving veel ruïnes en archeologische opgravingen. Na het ontbijt hebben we over de boulevard gewandeld en al snel hebben we bij een restaurantje lekker ceviche gegeten (Peruaans gerecht van rauwe vis, limoensap, rode ui en peper).

We bezoeken die middag nog de ruïnes van Chan Chan. Bijzondere en mooie plek in de woestijn en zeker meer dan een stapel stenen die we in Peru wel vaker hebben gezien. Ook wandelen we nog even langs het museum, maar erg bijzonder is het niet. We gaan die avond zoals gebruikelijk uiteten. Met alle restaurants die we eerder die dag hadden gezien was keuze genoeg. Dit bleek niet zo te zijn, veel restaurants zijn in de avond gesloten. Dus na 3 rondjes wandelen kwamen we uiteindelijk terecht bij een hostel een paar deuren naast ons hostel. Dit hostel had een gezellige bar en restaurant, we besluiten de volgende dag hier naar toe te verhuizen. Het is er namelijk ook nog veel goedkoper! De volgende dag checken we in bij hostel My Friend en ze doen hun naam eer aan door elke keer een zin te beginnen of eindigen met 'my friend,...'. We krijgen een redelijk spartaanse kamer, maar met een eigen badkamer (of wat er voor door moet gaan). We hadden voor die prijs ook niets meer verwacht.

Die middag typen we ons voorgaande verhaal, plaatsen foto's en verder gaan we naar het strand om naar de surfers te kijken. We lunchen weer met ceviche, hangen een beetje rond op het strand en lezen voor de verandering weer eens een boek. 's Avonds was er weer het debacle: 'welk restaurant is open en waar gaan we eten', we vinden een restaurant die goed aangeschreven staat echter deze is helemaal leeg. Toch maar gaan zitten want de eigenaar had ons al gespot, toen konden we niet meer terug. Een heel schattig restaurantje maar wel leeg, een beetje ongemakkelijk zitten we in dit stille restaurantje. Uiteindelijk kwamen er gelukkig nog een paar andere gasten en het eten was erg lekker. Daarna maar weer een drankje in het hostel, ongeveer de enige bar open.

Je kunt Huanchaco eigenlijk niet verlaten zonder gesurft te hebben dus hebben we 's ochtends surfles, tenminste dat dachten we. Onze surfinstructeur kwam een uur te laat aan en zei dat het tóch beter was om 's middags te gaan surfen. Die ochtend dus weer weinig anders gedaan dan in het zonnetje te zitten. Toen was het tijd om weer te gaan surfen. In Australië vonden wij het beiden erg lastig. Na eerst wat oefeningen op het droge gaan we het koude water in. Toen konden we gaan oefenen, voor Floor bleek al snel dat ze geen talent was. David deed het iets beter en met een beetje hulp van de instructeur lukte het hem ook een paar keer te staan. Gesloopt kwamen we na een paar uur uit het water, de golven en stroming werden op dat moment steeds heftiger. Op het strand kijken we naar een surfwedstijd voor kinderen en vragen ons af waarom zij het wel kunnen en wij niet. Na het eten gaan we naar ons hostel want er was een cocktailfeestje. Floor voelde zich niet zo lekker dus geen cocktails en vroeg naar bed. Die nacht is Floor erg ziek en slaapt nauwelijks. David pakt de volgende dag een surfplank om nog even te oefenen en Floor blijft lekker op het strand. Surfen zonder een beetje hulp is toch wel een stukje moeilijker. Na een tijdje stuntelen in het water houdt hij het voor gezien. Dan toch maar weer lekker niets doen! Daar zijn we in de laatste week goed in geworden!

We boeken de bus voor de volgende dag van Trujillo naar Lima. We besluiten om in de buurt van Trujillo de Huacas del sol y de la luna te bezoeken. Eerst droppen we onze grote backpacks bij de busmaatschappij, onze bus gaat pas om 22:00 uur. We springen hier in een taxi die ons direct naar de ruïnes van een piramide vormige tempel. Heel oud, maar er zijn verschillende schilderingen bewaard gebleven. En indrukwekkend omdat het pas deze eeuw weer is ontdekt. Tot die tijd zijn de tempels en bijbehorende stad verborgen gebleven onze het zand. Na dit bezoek gaan we naar het centrum van Trujillo ( de 2^e grootste stad van Peru), we zitten even op een kleurrijk plein drinken een drankje en gaan dan eten. We kunnen niets leuks en betaalbaars vinden en belanden uiteindelijk bij een Chinees. Wel eten we nog een toetje in een van de vele toetjes winkels van Trujillo, heerlijke aardbeien- en citroentaartjes. Nadat we onze buikjes rond hadden gegeten gingen we naar het busstation en na een kopje koffie konden we boarden in de laatste nachtbus van onze reis. 9 uur slapen naar Lima.

Aangekomen in Lima nemen we een taxi naar het hostel die we geboekt hebben in de wijk Miraflores, een buitenwijk van Lima. Dit is de plek waar de meeste toeristen verblijven en waar de rijkelui wonen. Een prettige omgeving en veilig. We kopen ontbijt in een mega dure supermarkt in de buurt en kijken in het hostel naar de Olympische Spelen. Voor dat we kunnen inchecken lopen we naar het strand waar ook weer flink gesurft werd. Nadat we ingecheckt hadden in onze kamer en we hadden gedoucht zijn we de stad in gelopen om te gaan lunchen. Daarna lopen we nog wat rond door de stad en vinden een leuk restaurantje waar we 's avonds sushi gaan eten. Terug in het hotel drinken we nog een drankje met 3 Brazilianen uit Rio de Janeiro, die ons veel kunnen vertellen over Rio en ons een aantal tips geven.

We besluiten niet te veel plannen te maken en gaan de volgende dag winkelen want het is uitverkoop. David koopt meteen 3 broeken, die natuurlijk ook weer mee moeten in de overvolle backpacks. Het eten 's avonds bij een Italiaan is heerlijk, we genieten erg van onze laatste dagen in Lima. En drinken nog een laatste drankje als besluit van een geweldige tijd in dit bijzondere land.

De volgende dag pakken we onze tas en laten deze in het hostel. We gaan naar de Inca-market wat een vreselijke toeristen val blijkt. We kopen nog wat souvenirs en gaan dan lunchen bij Punto Azul, een Peruaans visrestaurant met typische gerechten zoals ceviche. De porties zijn enorm en de vis super vers, een ideale plek om ons verblijf in Peru waardig af te sluiten.

Na de lunch naar het enorme Larcomar winkelcentrum aan zee. We gaan naar de bioscoop, want dat is inmiddels al zeker een half jaar geleden en voor slechts 3,5 euro konden we het niet laten. De nieuwe film van Batman is het geworden. Na de bios eten we nog een broodje bij een fantastische broodjes zaak. In het hostel pakken we onze spullen en de taxi die we gereserveerd hadden kwam op tijd en bracht ons naar Lima international airport. Een beetje triest checken we in, we gaan nu naar de laatste bestemming van onze reis: Rio de Janeiro.

Eerst moeten we nog overstappen op Buenos Aires. Dit kwam goed uit, want dan konden we nog onze pesos (die we te veel hadden gepind in Iguazu) inwisselen voor dollars of reals. Na we de bagage hadden gepakt konden we in een enorme rij voor het wisselkantoor. Toen we eindelijk aan de beurt waren bleek dat ze in Argentinië geen pesos terug nemen mits je een verklaring/toestemming hebt van een bank. Hoe je aan die verklaring moet komen is een raadsel. Bizar, daar stonden we dan met 200 euro aan pesos, waardeloos zo blijkt. Volgens de Argentijnen is het in Brazilië wel mogelijk om Pesos te wisselen. Na een voor spoedige vlucht van 3 uur, bleek dat ze in Rio ook geen pesos wisselen! We nemen een beetje sip en gefrustreerd rons verlies en gaan pinnen voor de taxi. We laten ons afzetten in de wijk Ipanema, het hotel wat we geboekt hadden bleek de dag voor vertrek opeens niet meer beschikbaar dus we moesten op jacht naar een kamer, het liefst voor de hele week. Na 10 hostels bezocht te hebben bleek het een moeilijke opgave. Alle hostels hadden wel plek in een slaapzaal maar geen tweepersoonskamer. Tja voor de laatste week van onze reis wilden we toch liever niet met 12 anderen op een kamer slapen. Voor de eerste dag hebben we echter geen andere oplossing en huren een bed in een 12 bed dorm. Maar we vinden en boeken wel meteen een privé appartement in de buurt voor de volgende dagen. Wel nog een beetje spannend want we kregen pas de volgende ochtend reactie dat de studio beschikbaar was en dat we die dag om 4 uur konden inchecken. In de tussentijd gaan we nog lekker naar het strand en ontmoeten daar ook nog Deborah en Albrecht, Albrecht is een collega van David. Zij waren 6 weken op huwelijksreis in Zuid Amerika en sluiten net als wij af in Rio.

We drinken gezellig samen een biertje, tussendoor even inchecken in onze studio. De kamer met keuken en badkamer is wel een stuk duurder dan wat we gewend zijn maar voor de verandering met een heerlijke douche en een goed bed. We kunnen 's ochtends zelf ontbijt maken. Zo kunnen we langzaam weer een beetje wennen aan het 'normale' leven. Na het inchecken zijn we terug gegaan naar het strand om nog een drankje te drinken met Albrecht en Deborah en daarna gezellig met hun te eten en verstandig vroeg naar bed.

De volgende dag is iets cultureler. We gaan naar Santa Theresa. De oude tram werkt niet en is pas klaar in 2014 dus we gaan met de bus. Omdat niemand in de bus Engels sprak en we niet goed wisten waar we naartoe gingen zijn we halverwege de rit uitgestapt, bang dat we per ongeluk in de favela terecht zouden komen. Dan maar naar de bekende trappen van Salaron in Rio. Heel leuk kleurrijk plekje in Rio, vlakbij de wijk Lapa.

Bij het aquaduct is 's avonds een straatfeest dus wij zijn uiteraard van plan om daar even naar toe te gaan. We bezoeken nog de hypermoderne kathedraal en gaan vervolgens naar het appartement om om te kleden.

In de lokale supermarkt in onze wijk blijkt een restaurant te zitten waar je goedkoop en lekker kunt eten. Een beetje vreemd, maar we besluiten het een kans te geven. Het was inderdaad heerlijk. Daarna gaan we met de bus naar Lapa wat in het centrum ligt van Rio, zo'n half uur rijden. Als we er aankomen is het feest al in volle gang! Een podium is opgebouwd op een plein naast het oude aquaduct met verschillende artiesten en mensen die druk samba aan het dansen zijn. Samba is een erg ingewikkelde dans, dus wij wagen ons er niet aan. Overal staan tentjes waar ze eten of drank verkochten. Natuurlijk dronken wij hier ook weer een caipirinha en wat biertjes. De straat naast het plein is gevuld met barretjes en met mensen. Vrijdag en zaterdag zijn hier het drukst dus we besluiten de volgende dag weer te gaan. Na een paar uur dansen en feesten gaan we naar de bushalte. Het feest is dan nog helemaal niet over want er staat dan weer een nieuwe band op te bouwen. De bussen in Rio rijden 24 uur per dag, dus eenvoudig om van A naar B te komen.

De volgende ochtend is het weer stralend weer, naar het strand dus. Door het weekend is het strand nog voller dan in de zomer op Scheveningen. Mannen en vrouwen lopen met bikini's, zonnebrillen, water, bier, garnalen, broodjes, ijsjes langs om ze te verkopen. Hoe drukker het strand hoe harder ze schreeuwen om hun waar te verkopen. Het is druk en we liggen bijna op de handdoek van de gene naast ons, maar het is een prachtig schouwspel en van lezen komt weinig. We nemen een duik in de zee en dat is dan wel het spannends wat we gedaan hebben. Het avondprogramma is al ingevuld, we gaan weer naar Lapa, alleen nog wat eten. We eten bij een buffetrestaurant, iets wat in Rio erg populair is. Daarna storten we ons weer in het feest bij Lapa. We belanden dit keer in een klein café met heel veel verschillende soorten cachaça (nationale drank), dat moesten we natuurlijk proeven. Van de laatste week moeten we genieten. Vanuit hier lopen we langzaam terug naar het grote plein. Er zijn deze avond veel straatartiesten en op het groten plein wordt het feest afgesloten door een band (soort Kiteman).

De volgende dag willen we naar het bekende Christusbeeld op de berg, maar omdat het zondag is wordt het ons afgeraden. Het is dan veel te druk. Dan is de keuze natuurlijk niet moeilijk en gaan we weer lekker naar het strand. Er was in Ipanema ook nog een marktje waar we een paar souvenirs hebben gekocht. We boeken ook een tour naar de favela's bij het hostel waar we eerder die week hebben overnacht. We eten bij een van de vele bars in Ipanema.

We staan op tijd op voor ons bezoek aan de Christ Redeemer, met de bus zijn we naar het treinstrationnetje gegaan waar we om 11 uur kaartjes kochten. We konden echter pas om 1 uur omhoog, gelukkig hoefden we niet in de rij! We hebben van die verplichte vrije tijd gebruik gemaakt om broodjes te kopen en te lunchen in een parkje. Om 1 uur gaan we dan eindelijk met het treintje steil omhoog, de Corcovado berg op. Het is ook op maandag erg druk, maar het uitzicht over de stad en haar met jungle bedekte bergen is prachtig. Het beeld geeft een extra dimensie aan de plek en we genieten nog even na met een biertje uitkijkend over de oceaan en Rio's bekende stranden.

We gaan nog even naar een grote markt (Saara) in het centrum waar van alles, maar vooral een hoop troep, te koop is. We komen met lege handen thuis. We gaan weer bij een bar in de buurt eten en als we weg willen gaan raken we aan de praat met 2 mannen uit Rio. Ze nodigen ons uit voor een biertje 'for the road' maar na 4 bier en een cachaça zitten we nog te kletsen. Erg gezellig en we krijgen nog wat tips voor de volgende dag.

De volgende dag vroeg op voor onze laatste tour van de reis. Een favela tour. Een favela is (qua uiterlijk) een arme wijk die tot voor kort voornamelijk bestuurd werden door drugsbendes. Favela's liggen in Rio tegen de heuvels, gratis grond en niet bestuurd door Rio. De wijk die wij bezoeken (Rocinha) is de grootste (130.000 inwoners) en sinds november overgenomen door Rio en daardoor veiliger. Maar dit betekend niet dat je hier als toerist vrij kan rondlopen. We worden per motor naar de top van de favela gebracht en we lopen vanaf daar door smalle en vieze straten naar beneden onder begeleiding van een gids. Het is een wirwar van waterleidingen en elektriciteitsdraden, allemaal illegaal afgetapt van de gemeente Rio. Inmiddels zijn er veel verbeteringen aangebracht in de Favela en worden er veel projecten opgestart, waardoor het leven iets makkelijker wordt. Zo bezoeken we ook een school en een dagopvang zodat de moeders kunnen werken om de kost te verdienen en kinderen les krijgen. Onze gids verteld ons dat er nog steeds geheerst wordt door de bendes, maar in de overgenomen favela's niet meer zo openlijk. Er zijn 764 favela's in Rio waarvan slechts 19 overgenomen zijn door de stad Rio. Voor alle komende grote evenementen in Rio (WK voetbal en Olympische Spelen) nog een lange weg te gaan dus.

Al met al een hele interessante tour, die helemaal niet bestond uit het bekijken van arme mensen maar meer een inzicht heeft gegeven over het leven in een favela.

Na da favela tour gaan we nog even op souvenirjacht, het is bewolkt dus we kunnen helaas niet naar het strand. En dan is het zo ver, onze laatste avond in Rio, in Brazilië en van onze reis. Niet te geloven dat het zo snel voorbij is gegaan. We gaan deze avond lekker uiteten. Door verschillende mensen werd ons het Churrascaria restaurant Proçao aangeraden. Heerlijk eten en heel veel vlees dat aan tafel geserveerd wordt van grote spiesen.

Ook is er een geweldig buffet met verschillende salades, sushi, visgerechten. Door verschillende obers werden we als VIPS behandeld. Ondanks het ontbreken van de sfeerverlichting, we zaten in de TL-verlichting, was het een waardige laatste maaltijd van onze reis. Nog een biertje in een bar in Leblon en toen maar naar bed.

Als we wakker worden realiseren we ons pas dat we nu echt onze spullen moeten pakken en dat vanavond de vlucht gaat die ons niet naar een andere spannende bestemming zou brengen, maar naar huis, naar Nederland! Onwerkelijk hoe snel 6 maanden voorbij gaan. Met een raar gevoel in onze buik pakken we de spullen in, en gaan naar het strand. Het is een beetje bewolkt maar als de zon er door komt is het meteen warm. Een tijdje is het hééél zonnig, dan betrekt het weer en gaat het zelfs regenen. Tijd om te gaan! We pakken onze spullen, gaan douchen en eten nog een pizza in de supermarkt. Inmiddels is het weer opgeknapt en besluiten we aan het strand nog één laatste caipirinha te drinken.

Daarna het appartementje opruimen en om 17:30 dragen we het appartement weer over aan de eigenaar. Zij regelt een taxi voor ons en na 1,5 uur (het was druk op de weg) we moesten hier nog een paar uur wachten tot we konden boarden. Het was even slikken toen het vliegtuig opsteeg, nu was het echt definitief over.

We vliegen in 11 uur naar Londen waar we overstappen. We moeten nog 2 uur wachten en dan een uurtje terug naar Amsterdam. Gelukkig met een stralend weekend in het vooruitzicht. Als we geland zijn komt na een tijdje onze bagage van de band rollen, ook hier is dat gelukkig weer goed gegaan. Door de bekende ramen van Schiphol zien we onze ouders al staan, maar als we door de deuren komen blijken er nog veel meer mensen ons op te wachten. Met spandoeken en bloemen, wat een ontvangst!

Lieve ouders, Kees, Marijke, Maurice, Vincent, Eline, Elise, Goia, Mia, Myrthe, Mariska, Marcella, Esther en Robert bedankt voor jullie lieve onthaal. En natuurlijk lieve moeders bedankt voor het lekker eten van vanavond!

Hierbij willen wij iedereen bedanken voor alle super leuke reacties op de site en op facebook. Nu we terug zijn zal het wel even tijd kosten om te wennen en om met iedereen af te spreken!

Tot snel in Nederland,

Liefs David en Floor