De tijd vliegt, nu pas weer tijd voor een verhaaltje.

Zondag zijn we in de avond vertrokken met de nachttrein naar Nanning in China. Wat erg aangenaam was, keurige trein en omdat we 1e klasse bedden hadden geboekt mochten we ook in een aparte lounge wachten met grote stoelen en zondereen overvolle wachtruimte met rondhangende Chinezen. De Chinezen waar we de cabine mee deelden waren aardig en behulpzaam. Zachte bedjes dus we hebben goed geslapen. Voor de volgende dag had David een leuk plan bedacht wat hij had gelezen in de lonely planet. Prachtige bergen een klein dorpje met lekker eten en een tourtje met een bootje langs de bergen. Daar moesten we naar toe! Dus in plaats van meteen doorreizen naar de grens met handen en voeten een kaartje gekocht naar Ning Ming, hier zaten we een stuk minder comfortabel! Met alleen maar etende, drinkende en schreeuwende Chinezen (niemand sprak Engels) 5 uur lang met z'n vieren op een hard bankje. Lekker knus! Toen we uitstapte in Ning Ming zou het een kwestie zijn van een Riksja nemen naar het dorp en dan waren we er, tenminste dat dachten we. Maar hoe we het ook probeerde (met handen en voeten, hard praten, Engels) de riksja-driver had geen idee waar we heen moesten. Gelukkig was er een jongen die een beetje Engels kon, maar ook toen we uiteindelijk duidelijk hadden waar we heen moesten zei de man van de riksja dat dat veel te ver was, dus dat hij dat niet ging doen! Alle andere busjes en riksja's waren inmiddels weg en er gingen ook geen treinen meer. Toen moesten we toegegeven dat we dit doel niet gingen bereiken, we hebben ons laten afzetten bij het busstation waar de aardige jongen kaartjes haalde naar Ping Xiang (het laatste plaatsje tot de grens). De bus vertrok direct, voor we afscheid namen van de jongen zei hij, zichtbaar onder de indruk, dat dit de eerste keer in zijn leven was dat hij blanke mensen/ buitenlanders had gezien! Al met al een bijzondere ervaring en de busreis die daarop volgde was prachtig. Toen we in Ping Xiang aankwamen hebben we een hotel gezocht, op het eerste gezicht een klein plaatsje. Vreselijke kamer, heel koud! Het was sowieso erg koud. Eerst maar wat eten, op de weg naar het restaurant werden we al aangestaard en toen we in het restaurant binnen wandelden waren we echt een attractie! Omdat wij geen Chinees spreken en de bediening ook geen Engels hoopten we dat een een menukaart met plaatjes zouden krijgen. Maar ook dat was er niet. Een hilarisch tafreel ontstond toen David probeerde uit te leggen dat hij een gerecht wilde met rundvlees! Doormiddel van posters aan de muur hebben we uiteindelijk een lekkere maaltijd kunnen regelen. Toen we nog een beetje rondwandelde door de stad bleek er een veel bruizender centrum te zijn (met heel veel hotels waarschijnlijk stukken beter dan de onze!). Er was een avondmarkt waar je kon eten, maar er werd ook gedanst, karaoke, barretjes, stalletjes met verschillende spulletjes en uiteraard groente, fruit en vlees! We zijn toch maar vroeg naar bed ge gaan. De temperatuur was in de kamer gedaald naar het vriespunt of het voelde zo, bibberend zijn we in het keiharde bed geklommen. De volgende dag naar de grens, eerst ontbijten. Het volgende obstakel wat moet je eten, op de stalletjes waar de Chinezen zelf aten lagen voornamelijk ingewanden, niet echt een aanrader op de vroege ochtend! Bij een cakewinkeltje hebben we maar gekozen voor een zoet ontbijt met cake, koekjes en sprite! Toen werd het tijd om te gaan. Onderweg naar het hotel kwamen we een aantal mannen tegen die graag op de foto wilden. Ook wilden ze graag met David op de foto. Ze moesten gieren van het lachen om ons! Wij waren hier duidelijk niet de toerist, maar de mensen kwamen echt naar ons kijken. Ondanks de taalbarrière waren we zeker niet 'lost in translation' de mensen waren zo aardig en behulpzaam. Een bijzondere en uiteindelijk een erg leuke ervaring in China dus.

Toen naar de grens met Vietnam, met een riksja zijn we in 30 minuten naar de grens gereden. Het laatste stuk moesten we lopen. Bij de grens aangekomen moesten we aan de Chinese kant een stempel halen en daarna aan de Vietnamese kant ook ons paspoort laten controleren. Het contrast kon niet groter zijn waar het aan de Chinese kant zeer georganiseerd verliep was het een de Vietnamese kant een kwestie van je door een haag van mensen heen te worstelen tot je je paspoort door een loketje naar binnen kon gooien. Uiteindelijk werd je naam dan opgeroepen en kreeg je het paspoort gestempeld en wel terug. Nog even wat geld wisselen en daarna met de bus naar Hanoi. Een reis van ongeveer 3 uur. Toen we aankwamen in Hanoi hebben we na een stevige onderhandeling een taxi genomen naar het backpackershotel.

Eerst maar een biertje in de bar van het hostel en daarna opzoek naar een leuk plekje om te eten. Het oude centrum van Hanoi ligt aan een meer, hier is alles op loop afstand. We hebben 's avonds zoals het hoort buiten op kleine krukjes zitten eten. De volgende dag de stad verkend doormiddel van een uitgestippelde wandeling. Hanoi is voornamelijk heel erg druk heel veel taxi's en scooters die kriskras door elkaar heen rijden. De straat oversteken is een aanslag op je leven! We komen tot de conclusie dat het een kwestie is van beginnen met lopen en dan ontwijken ze je (hopelijk) vanzelf. 's Avonds doet David in het hostel mee met een potje bierpong samen met een andere Nederlandse jongen. De volgende dag nog een dag in Hanoi, eigenlijk hebben we het nu al weer gezien. We gaan naar een gevangenismuseum 'sorry there is a powercut' dus we hebben de helft van het museum in het donker bekeken. Daarna verveelden we ons een beetje dus hebben we kaartjes gekocht voor de grootste toeristenplek van Hanoi The Waterpuppets een soort poppenkast maar dan in het water. Schijnbaar vroeger een authentiek theater op een rijstveld, maar nu 8 x per dag in een theater. Nog even terug naar het hostel om een drankje te drinken en iets te eten, daarna hebben we onze kleine rugzakjes gepakt en de grote backpacks gestald bij het hostel.

We gaan voor 4 dagen naar Sapa, in het noorden van Vietnam. We nemen de nachttrein en delen de coupé met 2 Duitsers, de airco is enorm uitbundig dus het was super koud! Om 4:30 komen we al aan in Lau Cai, omdat wij losse treinkaartjes hebben gekocht i.p.v. een tour zijn we op het station overgeleverd aan de tientallen opdringerige minibusdrivers. Uiteindelijk zitten we in een bus die ons naar Sapa zal brengen. Een mooie route de berg op, het uitzicht is nu al geweldig. Bij het hotel kunnen we voor die zelfde dag nog een wandeling met overnachting regelen. We mogen nog even douchen en ontbijten, om 10 uur lopen we het dorp uit met gids en 4 jongens uit Canada en Spanje. Sapa is vooral bekend door de vele rijstvelden die als trapjes tegen de bergen liggen en de lokale bevolking die nog traditionele kleding dragen. Tijdens onze wandeling worden we de hele tijd gevolgd door een aantal vrouwen in klederdracht. Eerst 10 vrouwen en later waren het er nog 3. De route liep over rijstvelden met spectaculaire uitzichten op de bergen. Het is ook lekker warm 30 graden, uitzonderlijk voor dit gebied in het noorden van Vietnam. Toen we bij een restaurant aankwamen om te lunchen begrepen we waarom de 3 dames ons gevolgd hebben, ze wilde allemaal spulletjes verkopen. Maar wel zeer dwingend en bedelend daarom ook een beetje jammer. Uiteindelijk maar een armbandje gekocht om er van af te zijn. Na de lunch nog een aantal kilometers gelopen door verschillende dorpje en natuurlijk door rijstvelden. In de middag komen we aan bij het dorpje waar we overnachten, we slapen bij een familie met twee kindjes. Nog even bij de rivier zitten genieten van het zonnetje en daarna aan tafel met de familie. De vrouw des huizes kwam toen ook met een kannetje huisgestookte rijstwijn. Na een gezellige avond met veel van het lokale drankje en afgesloten met een prachtige sterrenhemel gingen we naar bed. De volgende dag nog meer gewandeld en toen terug naar Sapa. De volgende dag met een minibus 3 uur gereden naar de Bac Ha markt, een markt waar boeren uit die omgeving massaal samenkomen de vrouwen gekleed in kleurige klederdracht. Op de markt wordt werkelijk alles verkocht: naast eten, drinken en huishoudelijke artikelen. Echt bekend is de markt door de verkoop van levende dieren: koeien, varkens, paarden, kippen, eenden en zelfs honden. Alles voor consumptie, maar ook wel voor op het land. Bijzonder, maar ook wel bijzonder zielig als je 3 biggetjes in een kleine mand achter op een scooter gebonden ziet worden. Op de terug weg laten we ons afzetten in Lau Cai daar nemen we de nachttrein terug naar Hanoi.

Al om 4:30 rijden we het station van Hanoi binnen, pffff veel te vroeg en bij het hostel dat we geboekt hadden konden we pas om 12 uur in de kamer. Dan maar na een ontbijtje in alle vroegte naar het mausoleum van Ho Chi Ming, die hoe kan het ook anders op maandag gesloten is! Dan maar naar het Ho Chi Ming museum, we zijn er nu toch. We hopen hier wat informatie op te doen over Vietnam, want hier weten we toch weinig van. Het museum beantwoord niet aan onze verwachting, als we naar buiten stappen weten we niet eens wanneer de beste man is overleden. We hebben het koud van de slaap en omdat het in Hanoi 15 graden is brrr er komt een tropische storm aan zeggen ze. We boeken voor de volgende dag een tour naar Halong Bay ondanks het barre koude weer willen we het toch niet missen.

Na een busreis van 4 uur met 25 man uit het backpackershostel komen we aan bij Halong Bay, we worden verwelkomt door onze tourguide van het hostel. Hij maakt ons duidelijk dat dit een Booze Cruise is, zuipen dus. Hmmm we dachten dat het een leuk ontspannen uitje zou worden met andere gezellige mensen. We zouden het wel zien, eerst tijd voor lunch en daarna werden de kamers verdeeld. We varen met de boot door Halong Bay en al snel is de boot omringt door verschillende hoge eilandjes. Het uitzicht is fantastisch, we kletsen met de mensen op de boot en toen de boot voor anker ging sprongen een paar ook van de boot. Het is nog steeds koud dus dat doen wij niet. Daarna gaan we met de kajak een tochtje rond een aantal eilandjes varen en een bezoek aan een grot. Leuk! Terug op de boot een warme douche en toen eten. Na het eten werd het alsnog een beetje een Booze Cruise, de combinatie Happy Hour en stomme drankspelletjes doet iets met een groep. Om 23:00 uur houden we het voor gezien als bij verschillende bootgenoten de kleren uit gaan. We worden hier te oud voor...

De volgende dag vroeg ontbeten en gelukkig was het weer beter en konden we zonder bibberen op het dek zitten. En zonder jas, YES! De boot is stuk dus we worden gesleept terug naar de haven, het maakt niet uit het uitzicht blijft even prachtig! Toen we weer aan land waren werden we weer opgehaald met de bus terug naar Hanoi. Een beetje zenuwachtig werden we er wel van, want we hadden een bus te halen. Om 18:00 zou de nachtbus vertrekken. We waren blij dat we er een half uur eerder waren want dan zouden we nog wat eten kunnen halen voor we gingen. Helaas bleek dit niet mogelijk. Toen we bij het hostel aankwamen moesten we snel een taxi in en naar de bus. Geen tijd om te eten dus. Snel kopen we nog een paar zakjes chips in een klein winkeltje. De bus vertrok vrij snel en stopte eigenlijk overal te kort dus het resultaat was dat we gedurende de busreis van 19 uur geleefd hebben op chips en koekjes. Toen we aankwamen in Hué hadden we enorme honger, lekker eten dus. Vanmiddag hebben we rondgefietst door Hué en een bezoek gebracht aan de citadel een soort paleis midden in de stad. Morgen de stad en omgeving verder verkennen en daarna door naar Hoi An.