Na onze tour op Fraser Island komen we terug in Rainbow Beach. We rijden naar de bushcamp waar we de dag voor de tour ook al hadden geslapen. We parkeren de camper op een strategische plek aangezien we een paar dagen daarvoor uit het zand moesten worden geduwd door een paar medekampeerders. 's Avonds in bed was het heel koud, rond de 5 graden. De camper heeft helaas geen verwarming dus het was wel wat koud. De volgende ochtend rijden we verder naar Noosa, een plaatsje bekend om het surfen en een mooi national park. We realiseren ons te laat dat het een nationale vrije dag is in Australië en dat iedereen lekker naar het strand wilde! In de file gingen we het dorpje in en na een uur zoeken naar een parkeerplek en een hoop gemopper reden we weer in de file het dorpje uit. Uiteindelijk parkeren we de camper naast het national park en hebben vanuit daar een wandeling gemaakt naar het strand. We besluiten om hier te overnachten om de volgende dag wat meer van de omgeving te zien zonder tienduizend andere mensen. We vinden een mooie camping en slaan ons kamp hier op.

Wanneer we 's ochtends richting het national park en de stranden rijden is het inderdaad veel rustiger. We doen een lange wandeling met ook een prachtig uitzicht. Ook genieten we van de vele surfers die wachten op de juiste golf. Na de lunch rijden we verder richting de Glasshouse Mountains. De tip om deze bergen te bezoeken hebben we gekregen van een Australisch stel die we hebben ontmoet in Cambodja.

Helaas is de toeristeninformatie net dicht wanneer we hier aankomen dus we kunnen nog geen tips inwinnen voor een overnachting, zelf maar op zoek dus. De eerste camping die we tegen komen blijkt failliet. Niet veel verder vinden we een ietwat afgelegen parkeerplaats waar we ons niet op ons gemak voelen. Er waren geen mede-kampeerders om ons gezelschap te houden en het was er donker. Tegenover de parkeerplaats is een caravanpark, daar maar proberen. De eigenaar heeft helaas geen plek voor ons, maar we mogen op het bezoekersparkeerterrein blijven overnachten en gebruik maken van de faciliteiten waaronder een warme douche! Gratis! Dus dat kwam goed uit. Het werd 's avonds toch wel koud dus buiten eten zat er niet meer in. Dus hebben we de camper omgebouwd tot woon- en eetkamer. Lekker knus!

Na het ontbijt hebben we de wandelschoenen aangetrokken en bij de toeristen informatie een route gehaald. Voordat we aan onze wandelingen in de bergen beginnen stoppen we eerst bij een camping om te kijken of we hier 's avonds kunnen overnachten. De eerste wandeling zou vrij moeilijk worden op het eind, maar met een prachtig uitzicht. Het eerste half uur was inderdaad makkelijk, totdat we ineens stijl omhoog over de rotsen moesten klimmen. Na een heftige klim kwamen we bovenop de berg met een prachtig uitzicht over de omliggende bergen en het landschap. Hierna lunchen we op een uitzicht punt met uiteraard bbq's om onze hamburgers te bakken. De tweede wandeling van de dag was een iets langere van 2,5 uur, maar weer erg mooi. Onderweg verzamelen we verschillende takken en dennenappels voor ons kampvuur later op de camping.

Eenmaal op de camping aangekomen blijkt dat we bijna de enige gasten zijn en de kampvuurplaats voor ons zelf hebben. Aangezien het inmiddels 's avonds vrij snel afkoelt, eten we lekker bij het vuur en blijven hier ook de rest van de avond zitten. Niets zo fijn als je eigen gemaakte kampvuurtje en een lekker glaasje wijn! Helaas moesten we naar bed toen het hout op was.

We besluiten dat na de Glasshouse Mountains onze roadtrip erop zit en alvast richting Brisbane te rijden. We parkeren de camper met veel pijn en moeite in de stad en zoeken een vvv om naar campings te informeren dichtbij de stad. We regelen alvast een overnachting in een hostel omdat we over twee dagen helaas weer onze camper moeten inleveren. Hierna verkennen we al even kort de stad. We wandelen langs de rivier en zien hier een strand, of het is eigenlijk een soort zwembad, gratis voor iedereen. Er hangt een relaxed sfeertje, jammer dat we onze zwemkleding niet bij ons hebben. Na deze wandeling gaan we op zoek naar de camping. We vinden een plek op een camping ongeveer een kwartier van de stad.

's Ochtends pakken we de bus naar de stad. En daarna de ferry naar verschillende buurten van de stad. Een mooie en snelle manier om veel van de stad te zien. We bezoeken de wijk West End, het centrum en daarna met de ferry naar de botanische tuin wat naar onze mening niet veel meer is dan een groot park. Aangezien het vrijdag is sluiten we de dag af met een traditionele vrijdagmiddagborrel in het centrum en gaan met de bus terug naar de camping. De laatste avond eten we de restjes die nog op moeten uit de camper en bouwen hiermee een enorme pastasalade.

D-day, vandaag moeten we afscheid nemen van onze trots, de camper. Na 4 weken moeten we de backpacks weer inpakken, schoonmaken en de bus door de carwash. De locatie waar we de camper moesten inleveren zou heel dichtbij moeten zijn... maar na 3 keer dwars door het centrum en terug naar de camping gereden te zijn, konden we het niet vinden. Na heel lang zoeken en nog een paar rondjes waren we er dan eindelijk. Papieren en sleutels inleveren, ahhhh dat was het dan 'DAAAG CAMPER!'.

We moeten nu weer als echte backpackers slapen in een hostel. Het hostel dat we gereserveerd hadden was in een oud gebouw. We sliepen op de 5^e etage en de lift was stuk! We hadden een spartaanse kamer met alleen een bed en douchen moest in een hokje buiten op het terras, dus toch nog een beetje kamperen.

We gaan die dag naar een markt, heel anders dan in Azië, maar wel heel leuk. Live muziek, lekker eten bij verschillende kraampjes. Ook brengen we een bezoek aan China Town. Dit valt een beetje tegen, er is één straat met wat Aziatische restaurantjes. 's Avonds gaan we een borrel drinken bij de bar van het hostel. We gaan niet te laat naar bed want moeten de volgende ochtend om 6 uur met de trein naar het vliegveld voor onze vlucht naar Alice Springs.

Tijd voor ons nieuwe avontuur in the Outback van Australië! Vanuit het vliegtuig zien we het al: Heel veel niets! Rood zand, kleine boompjes en kaarsrechte wegen. Er is sowieso al heel veel niets in Australië maar de omgeving van Alice Springs is wel het meest afgelegen. Boerderijen met koeien en honderden hectaren grond. We komen aan op het vliegveld en gaan met een bus naar Alice Springs. Deze bus had gratis geweest als we al een kamer hadden geboekt. Zonde van het geld. We laten ons afzetten bij de toeristen informatie en regelen een hostel. Dit was 20 minuten lopen. Dus wij met de backpacks op pad. Na 5 minuten zagen we een busje van het hostel langs rijden. En gelukkig konden we mee rijden. Het was inmiddels lunchtijd en ze waren net worstje op de BBQ aan het leggen. We mochten wel meelunchen en er was live muziek. Heel gezellig dus.

We wilde deze dag gebruiken om een auto te regelen voor de komende dagen om de highlights zoals de Uluru/Ayers Rock, the Olga's en Kings Canyon te bezoeken. Jason van het hostel rade het ons af om een auto te huren want dat was veel te duur, maar in plaats daarvan met hun mee te gaan op een 3 daagse tour. Natuurlijk geloofden we dat niet dus hebben we verschillende verhuurbedrijven gebeld voor een prijsopgave. Maar al snel kwamen we er achter dat dit erg duur zou worden en dat de kilometers voor 4 dagen ook wel wat veel waren om zelf te rijden. Dus we kozen voor de optie om mee te gaan met een tour. En na de tour zouden we dan voor één dag een auto huren om de Mac Donnell Range te bezoeken. De tour zou pas dinsdag vertrekken en het was zondag dus dat betekende: één dag je vermaken in het immer zo bruizende Alice Springs!

In een boekje vonden we een wandeling door Alice Springs, met highlights zoals de Flying Docters, een beklimming van een berg voor een uitkijkpunt, musea en diverse oude gebouwen. Boterhammetjes gesmeerd, het beloofde een leuke dag te worden. Na twee uur hadden we alles gezien, een auto gehuurd en geluncht. Er is werkelijk niets te doen in Alice Springs. Het hoogtepunt van de dag voor de inwoners van Alice Springs (voornamelijk Aboriginals) was dat de slijterij om 2 uur open ging en dat iedereen vanaf die tijd zijn maximale dosis van 2 liter drank kon gaan kopen. Drank gebruik en de overlast hiervan is een groot probleem in Alice Springs. Om alle huizen staat een groot hek en ook bij het hostel ging de deur om 8 uur op slot. Met name de Aboriginals doen de hele dag niet veel meer dan rondhangen op straat en wachten tot ze hun drank kunnen halen. Na 6 uur mogen dozen wijn gekocht worden (een pak is 2,5 fles wijn), maar alleen bij de drive through slijterijen. Hoe raar is het dat je alcohol gebruik kunt combineren met autorijden!!! Al met al een triest probleem in deze stad.

De rest van de dag doen we weinig en zitten lekker in de tuin van het hostel. 's Avonds koken en maar vroeg naar bed, want we vertrekken wederom vroeg. Om 6 uur zitten we in de bus.

We zijn met 11 andere mensen in de tour en het is zo vroeg in de ochtend heel koud, dat belooft wat. Na een paar uur rijden en een paar stops komen we bij de Kings Canyon. We spotten onderweg nog een dingo, emu's, een kudde wilde kamelen en natuurlijk een kangoeroe! Hier doen we een wandeling van drie uur langs en door de kloof. Super mooi!

Na de wandeling moeten we weer een paar uur rijden, want Uluru (Ayers Rock) ligt nog tenminste 500 km verder. Vlakbij de plek waar we gaan overnachten moeten we de bus uit om hout te verzamelen voor het kampvuur. Met z'n allen struinen we de bossen af voor grote takken. Eenmaal aangekomen bij de plek waar we gaan kamperen is het al donker. In het donker maken we een kampvuur en steken daarna de BBQ aan. We eten rond het kampvuur met alle kleren die we bij ons hebben aan. Het is rond de twee graden. Na het eten en een paar drankjes rollen we onze swags uit (een soort slaapzak van tentstof met daarin een matras) Als je de swag helemaal dicht ritst heb je het niet koud. Met kleren en al in de slaapzak, maar toch wel een beetje koud en een beetje hard! Maar de sterrenhemel was fantastisch, zo midden in de bush met alleen het licht van de sterren en het kampvuur.

Om 5 uur werden we gewekt met een nieuw kampvuur, brrrrrr uit de swag komen is echt heel koud. Snel ontbijten, afwassen en het kamp opruimen wat we gaan snel weer verder. Nog in het donker reden we weer verder. Na een paar uur rijden zagen we Uluru vanuit de verte! Wow heel indrukwekkend zo'n rots op de grote uitgestrekte vlakte. Eerst gingen we naar Kata Tjuta/ The Olga's ook een gebergte maar heel anders dan Uluru. Hier hebben we ook een flinke wandeling voor de boeg met de nodige uitleg over het ontstaan van de rotsen en de Aboriginal cultuur. Prachtige wandeling en we zien natuurlijk ook hier wat kangoeroes rond hupsen. Zo leuk die beesten!

Na de Kata Tjuta gaan we echt richting Uluru, een van de bekendste beeldmerken van Australië. En ja we moeten bekennen ook al is het 'gewoon' een berg toch is het erg indrukwekkend. Gedurende onze reis zijn we veel Australiërs tegen gekomen die ons vertelden dat als je bij Uluru bent en de klim naar de top is open moet je hem beklimmen. David had dit goed in zijn oren geknoopt, maar onze gids was een voorstander van het niet beklimmen van de berg. Hij probeerde ons om alle manieren te overtuigen om het niet te doen. De Aboriginals willen niet dat mensen Uluru beklimmen omdat het een heilig object voor hun is. Iedereen die de berg beklimt is eigenlijk duivels. 's Ochtends was de klim niet open, maar 's middag was hij wel open. Dus toen zei David tegen de gids dat wij het toch wilde doen. Hij zei dat het mocht, maar dan moesten we wel eerst het culturele centrum bezoeken. Hij zei dat iedereen na het zien van deze expositie zich bedenkt.

Ik weet niet wat meer doorslag gevend was, de verhalen van de mensen die we gesproken hadden of het feit dat we tijdens de hele tour geen Aboriginal hebben gezien. We besloten toch te klimmen. De rest van onze groep wilde het niet. Dus werden wij gedropt bij de Uluru met de boodschap dat we binnen 1:45 uur terug moesten zijn. Al na een paar meter wisten we dat dit een zware opgave ging worden. Aan een ketting klommen we omhoog. De klim was erg steil en zowel links als rechts van de ketting liep de berg vrij snel heel steil af! Dit was voor David met zijn hoogtevrees een hele opgave. Toen we dachten halverwege te zijn vroegen aan een aantal tegenliggers hoe ver het nog was naar de top. Ze vertelden ons dat we nog niet halverwege waren op het eerste stuk, het tweede stuk was net zo lang als het eerste maar dan minder zwaar. Top! Een tempo'tje sneller dan maar, want David was vastbesloten om de top te halen en op tijd terug te zijn. Hoe hoger we kwamen en hoe mooier het werd! Eenmaal op de top was het uitzicht geweldig, maar we konden niet te lang blijven kijken want we werden terug verwacht. In een razend tempo zijn we naar beneden gelopen. En kwamen gelukkig op tijd beneden. Ondanks de verdoemenis die wij op ons af hebben geroepen door deze heilige berg te beklimmen waren we super blij met de ervaring!

Toen we beneden waren moesten we snel de bus in omdat we snel naar de plek gingen waar de zonsondergang het beste te zien is en waar de Uluru in het zonlicht de magische oranje kleur krijgt. Met een biertje in de hand, uitgeput van onze beklimming, zien we de zon ondergaan. Heel mooi.

Na de zonsondergang gingen we naar de camping om te douchen en te eten bij het kampvuur. Na het diner en het toetje kregen we nog een 'lekkernij' van de barbecue. Een kangoeroestaart! Onze gids had deze in het kampvuur gelegd en wij mochten het proberen, laten we het er maar ophouden dat je alles geprobeerd moet hebben...

Nogmaals rolden we onze swags uit, maar door ervaringen van de nacht er voor en door helemaal onder de dekens te gaan liggen en al onze kleren en sokken aan te houden hadden we het deze nacht niet koud.

Nog één dag vroeg op voor de zonsopgang bij Uluru. Wat niet zo speciaal en mooi was als de zonsondergang en heel erg koud! We waren liever iets langer in onze swag gebleven. We doen een wandeling om Uluru en komen langs muurschilderingen en andere Aboriginal plekken. Hierna in de bus terug naar Alice Springs. Dit was echt een bijzondere ervaring omdat de natuur zo anders is. In de bus terug slapen we veel en als we terug komen in het hotel gaan we nog gezamenlijk met de groep eten en drinken, maar iedereen gaat vroeg naar bed.

Natuurlijk hebben we de volgende dag weer van alles te doen, we gaan na het ontbijt de huurauto ophalen. Nog één nachtje met z'n tweetjes op roadtrip door de Mac Donnall Range. Een bergketen waar we langs reden met verschillende stops bij meertjes, kloven en andere mooie plekjes.

Een super leuke route door the Outback. Het rode zand, de dorre bomen, de bergen alles bij elkaar een mooi plaatje. We hebben een kamer geboekt bij het Glen Helen Resort (dit klinkt mooier dan het is), als we het park oprijden zien we een kleine helikopter staan. Bij de receptie zien we de prijs van een vluchtje en besluiten om dit de volgende ochtend te gaan doen. We hebben beiden nog nooit in een helikopter gezeten en in deze omgeving leek het ons een mooie kans! 's Avonds is er in de bar van het resort nog live muziek. We slapen in een dorm room (een kamer met meerdere bedden), maar zijn de enige.

Na het ontbijt ontmoeten we de piloot. We lopen naar de helikopter en na het warm draaien stijgen we op. Omdat er geen deuren in zitten waait de wind in ons gezicht en kunnen we alles goed zien. Zo bijzonder. De omgeving vanaf de grond is al mooi, maar vanuit de lucht helemaal!!

Eenmaal weer op de grond springen we direct de auto in en rijden terug naar Alice Springs. We moeten namelijk de auto inleveren en op tijd naar het vliegveld, want die middag vliegen we door naar Sydney.

Na een voorspoedige vlucht en een pickup door het hostel op het vliegveld komen we aan in ons hostel. Hier ontmoeten we weer twee Duitse meiden die ook met ons in de outbacktour zaten. Zij hadden gehoord dat wij hier een voordelige kamer konden krijgen dus hadden zij dit hostel ook maar geboekt. Nadat we de spullen boven hadden gezet wilden we boodschappen gaan doen, maar toen we langs de keuken kwamen vroeg een jongen of we wilde mee eten. Hij had Indiaas gekookt voor iedereen die er zin in had. Daar zeiden wij natuurlijk geen nee tegen. Na het eten nog even de stad in geweest waar het super druk was omdat het zaterdag was. Nu wisten we wat we vergeten waren, kleren om in uit te gaan. We zijn dus niet naar een hippe club gegaan maar hebben het bij een gezellig pub gehouden met live muziek.

In het hostel horen we over een gratis tour door het centrum van Sydney dus dat gaan we de volgende ochtend maar doen. Een enthousiaste jongen verteld van alles over de stad en laat ons de highlights zien. Aan het eind van de tour verwacht hij een fooi. Een prima manier om een stad te leren kennen. De rest van de dag bezoeken we een markt met heel veel Australische toeristen rommel, maar dan wel heel goedkoop. We eten in China Town en spelen 's avonds een heel lang potje risk in het hostel met mede backpackers.

Weer een gratis activiteit in Sydney, we nemen de bus naar Bondi Beach. Een strand waar alle hippe mensen van Sydney komen sporten en hun body te showen. We voelen ons niet helemaal op ons plaats. Iedereen loopt hier met een sportoutfit, rent heen en weer op het strand, zwemt of surft. We kijken onze ogen uit. We besluiten de wandeling te doen van 6 km naar Congee, op zich ook wel sportief! Een leuke en mooie wandeling langs de kust in het zonnetje. Terug in de stad gaan we naar het hoogste punt van Sydney, de Westfield Tower. Deze kan je bezoeken voor $25 p.p. of je kan naar het restaurant en voor een minimalen besteding van $20 p.p. heb je het zelfde uitzicht in een draaiende bar voor minder geld en met drankjes!! Dus we hebben een heerlijk glaasje champagne gedronken mét oesters, hmmmm! Veel betere besteding van ons geld!

Manly beachi is te bereiken via de ferry vanuit de binnenstad. Daar aangekomen zijn we in een andere wereld. Heerlijk rustig badplaatsje op nog geen 25 minuten met de ferry. Vanaf de ferry konden we mooie plaatjes schieten van het Sydney Opera House en de harbour bridge. In Manly drinken we een kopje koffie en een beetje onvoorbereid beginnen we hierna aan een wandeling van 10 km. We denken dat we onderweg wel een bus terug kunnen pakken. Een leuke wandeling langs de kust waar we maar door bleven lopen.

We lunchen in een idyllisch baaitje. We hebben 's ochtends boterhammen gesmeerd en we hebben zelfs een gekookt ei mee genomen. Toen Floor het eitje had gepeld en ze net een eerst hapje had genomen vloog een Kookaburra over ons heen pikte in Floor's hand en stal het ei! We schrokken ons dood. Gelukkig had het beest alleen maar Floors nagel geraakt. We hebben dus maar snel onze spullen gepakt en zijn weg gegaan. Na 4 uur wandelen waren we dan eindelijk bij de bushalte waarmee we terug konden naar Sydney. We eten een lekkere steak in Darling Harbour, een mooie en romantische plek aan het water.

De volgende dag een beetje rustig aan gedaan, alvast wat dingen uitzoeken voor Zuid Amerika. Aan het eind van de middag gaan we naar de botanische tuin en zien het Opera House 'by Night'. 's Avonds is er een belangrijke rugby wedstrijd tussen twee staten, de kroegen zitten vol dus wij willen wel even gaan kijken. We kennen de regels niet echt, dus we raken na de wedstrijd aan de praat met twee mannen. Zij blijken piloten te zijn en het is erg gezellig. Aan het eind van de avond vroeg een van de piloten of we de volgende dag zin hadden om wat te drinken. Hij zou zijn vrouw meenemen en ons in een lokale kroeg het echte Sydney laten zien. Wij dachten dat hij een drankje te veel op had en dat toch niet zou doen, maar gaven toch ons telefoonnummer.

De volgende dag is onze laatste dag in Sydney en dus ook de laatste dag in Australië. Het regent jammer genoeg dus we bezoeken een aantal musea, wederom weer gratis. In de middag krijgen we een sms van piloot Matt of we nog zin hadden om af te spreken. Waarom niet, om 6 uur ontmoeten we Matt met zijn vrouw op de afgesproken plek. We lopen met elkaar naar een heel leuke kroeg. Al snel bleek dat hun levens standaard wel een stuk hoger moest zijn, maar het is erg gezellig. Na een paar biertjes gaan we weg en vragen hun nog of zij misschien een wat goedkoper restaurantje in de buurt wisten voor ons om te eten. Toen vroegen ze of we misschien bij hun wilde eten. Dat sloegen we niet af en toen zaten we op de 22 verdieping in hun chique appartement te eten. Verse zalm van de BBQ, beter dan de afhaal pizza die wij zelf in gedachte hadden. Een leuke laatste avond. Terug in het hostel kaarten we nog even met de twee Duitse meisjes en een aantal andere mensen.

De echte laatste uren in Australië worden besteed door even te slapen, 5 uur opstaan, 6 uur de bus naar het vliegveld te nemen en daarna het vliegtuig in te stappen voor een reis van 24 uur. Eerst vliegen we 3 uur naar Auckland, hier moeten we uitstappen om na 1,5 uur weer in te stappen. Vervolgens 11,5 uur vliegen zonder slaap naar Santiago de Chili. Het is nog steeds zaterdag, slechts 3 uur later dan we zijn vertrokken. Na een moeizame communicatie op het vliegveld blijkt het niet mogelijk om ons in te checken achter de douane, dus moeten we door de douane - stempel in chili - onze tassen ophalen weer inchecken en dan weer door de douane -stempel uit chili- . Dus Chili kunnen we nu ook bijschrijven op ons lijstje, maar het enige wat we gezien hebben is het vliegveld en heel veel mist. Gelukkig kunnen we in ons vliegtuig naar Argentinië eindelijk slapen. Ook dit vliegtuig maakt nog een tussenstop in Mendoza waar we weer het vliegtuig moeten verlaten. We moeten hier door de douane van Argentinië. We zijn slaperig en zijn als laatste in de rij. Gelukkig had Floor nog een moment van scherpte, want toen we langs de douane liepen zag ze de tassen rond draaien op de bagageband??? Snel de bagage maar weer inchecken en maar duimen of de tassen nog wel op tijd in het vliegtuig zouden zijn. Wij moesten namelijk ook nog rennen omdat we de laatste waren op wie ze nog wachten! Nog maar een vlucht van 1,5 uur en dan zijn we eindelijk in Buenos Aires....