Zoals gezegd hebben we in Mui Ne drie dagen, bijna, helemaal niets gedaan. Gewoon een boekje mee naar het strand, genoten van de heftige golven en de honderden kitesurfers bewonderd. Mui Ne staat bekend om visgerechten waar we uitgebreid van hebben genoten. Aan zee kreeft eten voor slechts €5,-, dat slaan we natuurlijk niet af. Na twee dagen wilde we toch nog wat zien van de omgeving en besluiten we om een middagtour te boeken in een jeep naar de zandduinen in de omgeving van Mui Ne. Eerst stoppen we bij een beekje (Fairy Waterstream) waarvan we niet zo goed wisten wat we er moesten doen, maar liepen toch maar achter de andere toeristen aan. Op een gegeven moment belandde we in een soort mini ‘Grand Canyon' wat we totaal niet hadden verwacht. We liepen door het watertje en om ons heen een soort kloof van oranje gesteente. Vervolgens bracht de gids ons naar de zandduinen, dit was weer een soort mini ‘Sahara'. We huren een slee om de duinen af te sleeën. Floor blijkt een natuurtalent en gaat als een speer naar beneden. In tegenstelling tot David die alleen maar zand hapt. Ten slotte konden we nog een aantal mooie foto's maken van de zonsondergang bij de rode duinen.

Na drie dagen zijn onze batterijen weer opgeladen en gaan we op weg naar de grootste stad van Vietnam; Ho Chi Minh (beter bekend als ‘Saigon'). Hier was het over met de rust, er wonen hier 7 miljoen mensen en iedereen heeft een scooter. Één grote verkeerschaos dus. We stallen onze tassen in een kroeg en gaan één voor één hotels/guesthouses bekijken. Dit proberen we overigens overal te doen omdat het best afzien is om met de tassen op de rug in 35 graden rond te lopen. We merken dat alles hier iets duurder is, maar vinden uiteindelijk een prima kamer voor een degelijke prijs. Deze middag hebben we ook de eerste regenbui van de reis gehad. Gelukkig was een korte bui, maar vrij heftig. Een Vietnamese jongen verteld ons dat het water tijdens het regenseizoen zo hoog staat dat er gevist kan worden op straat. De volgende dag gaan we de stad verkennen adhv een wandeltocht. Hierbij bezoeken we ook het oorlogsmuseum. We hebben verhalen gehoord over The Killing Fields in Cambodja, maar dit was ook erg heftig. Floor houdt het na 1,5 verdieping voor gezien omdat ze de beelden te vreselijk vind. We merken wel dat het museum de oorlog beschrijft vanuit de communistische Vietnamezen. Het gaat namelijk alleen maar over de schade die de Amerikanen hebben aangericht, terwijl zij zelf natuurlijk ook geen lieverdjes waren. Na al deze ellende trakteren we onszelf op een cocktail in de skybar van het Sheraton hotel. Vanuit hier heb je een prachtig uitzicht over de stad.

De volgende ochtend staan we weer vroeg op om naar de Cu Chi Tunnels af te reizen. In de bossen ten noorden van Saigon is een tunnelnetwerk van ongeveer 250 km waar de Vietcong leefde tijdens de oorlog. Hier konden de Amerikanen ze moeilijk vinden en konden zij zich zelf goed verdedigen. Een deel van deze tunnels is nu open om te bezichtigen. Het is erg toeristisch, maar wel bijzonder om te zien hoe dit allemaal in elkaar zit. Er is hier ook de mogelijkheid om op een schietbaan met de wapens te schieten die werden gebruikt tijdens de oorlog. Dit doe je waarschijnlijk nooit meer, dus kopen we een aantal kogels voor een AK-47 en gaan los. Indrukwekkend? Nee, maar de geluiden maakte het in de omgeving wel een stuk realistischer. Na drie dagen laten we Saigon voor wat het is en gaan we richting de Mekong Delta.We willen graag de toeristenmenigte te vermijden, maar een dagtour naar de Mekong Delta blijkt ongeveer net zo duur als de bus. Dus zitten we de hele dag op een boot met 55 andere toeristen en worden we van de ene toeristenattractie naar de andere geleid. Niet echt ons idee van reizen, maar de omgeving is prachtig. We bezoeken onder andere een plek waar ze kokosnootsnoepjes maken, een plek waar ze bijen houden en luisteren naar live traditionele muziek (niet om aan te horen). Er is ook een mogelijkheid om met een python op de foto te gaan, hierbij stond Floor vooraan in de rij! Eindelijk een spannend moment in de tour! Na enige overweging besluit David de slang ook maar om z'n nek te laten hangen. We gaan aan het einde van de dag niet met de tour mee terug naar Saigon want er moet een mogelijkheid zijn om de toeristenmenigte hier te vermijden. Tegen een vergoeding wil de gids ons wel in het centrum van het plaatsje (Vinh Long) afzetten waar we naar toe willen, handig toch? Maar we rekende ons zelf iets te rijk, want we werden ergens langs de snelweg in de buurt van de plaats eruit gegooid. En nu? Na een tijdje liftend langs de weg te hebben gelopen stopt er een motorrijder die ons voor een paar euro naar het dorp wil brengen, gelukkig. Ons doel in Vinh Long is om een privé boottocht de regelen door de Mekong Delta en te overnachten bij mensen thuis op één van de eilanden. We vinden vrij snel een kamer met uitzicht op de Mekong rivier en het blijkt dat deze mensen ook tours en homestays regelen. Zo lang ze in Vietnam ook maar ergens geld aan kunnen verdienen regelen ze het voor je. In Vinh Long zelf is verder niet veel te zien, dus drinken we een biertje in een karaoke bar (die zitten hier ongeveer op elke straathoek) en gaan naar bed want de wekker staat om 5.15. Om 6.00 worden we opgehaald door de bootsman en zien vanaf het water de Mekong Delta ontwaken, een mooi gezicht. Na een uur varen komen we aan bij een floating market. Aan de masten van de boten hangen de producten die ze verkopen zodat je gericht boodschappen kan doen. We varen hier even rond en worden daarna weer geleid naar de kokossnoepjes en de honing. Blijkbaar kan je hier niet om heen. Het is alleen niet zo erg als de voorgaande dag, aangezien we in Vinh Long en de hele ochtend op de boot nog geen toerist hebben gezien.

Op de terugweg stappen we nog even over op een kleine roeiboot waarop een vrouw ons door de smalle kanaaltjes heen peddelt en we nog meer van de natuur kunnen zien. Onze, inmiddels, bootsvrouw (we zijn van kapitein veranderd) zet ons rond het middaguur af bij de familie waar we die nacht blijven slapen. We worden hartelijk ontvangen door een lieve vrouw die direct thee voor ons inschenkt en noedels voor ons klaar maakt. De familie heeft ook fietsen te leen, dus besluiten we het eiland per fiets te verkennen. We fietsen rond over de eilandjes en maken kennis met een boze hond die vond dat wij iets te dicht bij zijn erf kwamen. Toch wel een beetje eng moment! Toen waren we ook nog verdwaald, maar na een aantal keer vragen met behulp van een foto die we gemaakt hadden van het bord van het hotel kwamen we terug bij de homestay. De rest van de dag geluierd in de hangmat en gelezen. Om 5 uur kregen we een schaaltjes met verse vruchten en als drankje een verse kokosnoot. Wat een verwennerij! De kinderen van het dorp speelde in de rivier en onze gastvrouw ging nog even snel met de boot naar de markt voor het diner van die avond. Terwijl wij lekker ontspannen aan een drankje in de hangmat zaten kookte het gastgezin een heerlijke maaltijd. Dit is eigenlijk 5 sterren service, we voelden ons wel een beetje bezwaard, maar helpen mochten we niet. Na een overdadige maaltijd van gebakken vis (Elephant Ear Fish) in rijstvellen met verse salade, gestoofd rundvlees, loempia's, soep en vers fruit waren we zooooo vol! Even uitbuiken in de hangmat dus! Daarna naar bed. Toen we opstonden konden we genieten van een koude douche (uit een emmer met een schepje) en een heerlijk ontbijt. Toen was het tijd om te gaan, we wandelen achter onze gastvrouw aan en komen bij de boot die ons terug brengt naar Vinh Long.

We pakken onze spullen en gaan verder met de bus naar Can Tho waar we stevig op moeten onderhandelen, want als toerist vragen ze vaak meer dan het dubbele dan voor hun zelf. In Can Tho stappen we over op een andere bus Chau Doc. De bus zou er 3 uur over doen ware het niet dat we een chauffeur hadden die dacht dat hij Schumacher was, al na 2 uur met zwetende handjes kwamen we aan in Chau Doc. We regelen nog een tourtje 's ochtends naar een drijvende vissers dorpje en we regelen een bus naar de grens n en de bus van de grens naar onze eerste bestemming in Cambodja: Kep. 's Avonds geniet David nog even van de Vietnamese keuken; Kikker in saus, Floor houdt het toch maar bij de inktvis. De eetgewoontes in Vietnam blijven heel bijzonder en je kan echt niet alles zo maar eten zonder dat je ingewanden of iets anders vreemds op je bord krijgt. Vroeg op, maar dat zijn we inmiddels wel gewend. Met een bootje varen we langs een dorpje op het water, met de opkomende zon een prachtig gezicht. De mensen wonen op het water omdat zij onder hun huizen vissenkwekerijen hebben, ook hier brengen we een bezoekje aan. We varen verder naar een traditioneel dorpje van de Cham people die op paalwoningen aan het water wonen, omdat zij krijgen elk jaar te maken met overstromingen is dit geen overbodige luxe!

Terug bij het hotel moeten we nog snel geld pinnen en geld wisselen om naar Cambodja te gaan. In Cambodja betalen ze voornamelijk met de Amerikaanse Dollar. Daarna springen we in de bus, waar we de enige toeristen zijn en hebben dus een privé bus naar de grens.

Vlak voor de grens worden we in het plaatsje Hatien afgezet, hier geven we onze paspoorten aan een dame 'zij zal wel de visa's voor ons regelen'. In een bus met 12 andere toeristen rijden we naar de grens Prek Chak aan de Vietnamese kant moeten we er uit een mannetje met ons geld en de paspoorten gaat voorop. Als we 10 meter verwijderd zijn van de bus rijdt deze weg, terug richting de stad waar we vandaan komen!! Als dat maar goed komt. We zijn inmiddels uitgestempeld uit Vietnam dus terug kunnen we niet. We volgen de man met de paspoorten langs diverse loketten en uiteindelijk bij het laatste loket moeten we heel lang wachten en krijgen dan een aantal formulieren die we in moeten vullen. Gelukkig zien we de bus met de bagage weer aan komen rijden. Na 1 ½ uur kunnen we met een visum in het paspoort verder rijden naar Kep.

Het is nog een uur rijden en dan zijn we er. We vinden na even zoeken een guesthouse aan zee, heel relaxed. We kunnen fietsjes huren en rijden wat rond om uiteindelijk op een strand te gaan liggen en in de zee te zwemmen. Het water is zo warm als een bad! 's Avonds eten krab met Kampot peper en vissoep. Kep staat bekend om de krab en ze hebben gelijk HEERLIJK!!

De volgende dag worden we na het ontbijt opgehaald om naar Rabbit Island te gaan, een tropisch eiland voor de kust. Een boottochtje van 20 minuten en toen waren we in een tropisch paradijs: palmbomen, bungalows op het strand, warm water, zandstrand! We vinden een bungalow dat niet meer is dan 4 rieten muren, een dak en een bed met een klamboe. We besluiten rond het eiland te lopen opzoek naar nog mooiere plekjes.... Het eiland was toch iets groter dan gedacht en het resultaat was dat we op het heetst van de dag achter elkaar aan liepen over een begroeid pad, gezellig. In 1,5 a 2 uur lopen we rond het eiland gelukkig konden we halverwege nog een fles water kopen. Verbrand en moe ploffen we neer in het restaurant bij onze bungalow, hier zijn we de rest van de dag niet meer weg geweest. Natuurlijk wel af en toe een duikje in het warme water! Een ding wat we miste in dit paradijs was: GELD! Gelukkig hadden we wat geld gewisseld voor de visa en voor de eerste nacht in Cambodja. Maar in Kep was en geen pinautomaat en op Rabbit Island al helemaal niet. We hadden nog 41 dollar toen we op het eiland aankwamen, daar moesten we het mee doen: drinken, lunch, diner, borreltje, verblijf, ontbijt en lunch. Met veel pijn en moeite is het ons gelukt. Om 4 uur ging de boot terug, maar die ging natuurlijk te laat. Een race tegen de klok, want we moesten de bus halen naar Kampot. Het geld was op dus we konden ons ook geen nacht meer veroorloven in Kep. Met de tuktuk naar het hotel, snel de tas pakken en toen rennen naar de bus, die op dat moment aan kwam rijden.

De 40 minuten naar Kampot over het platteland waren prachtig. En we kunnen er gelukkig pinnen. We vinden een guesthouse en besluiten de volgende dag het Bokor Hillstation te bezoeken. Een plek waar in de oorlog flink gevochten is. De ruïnes van de gebouwen die er nu nog staan zijn stille getuigen. Jammer dat het erg mistig is, we kunnen niet genieten van de prachtige vergezichten die in de boeken beschreven worden. Er wordt flink gebouwd 3 en 5 sterren hotels schieten uit de grond. Deze plek is over een paar jaar niet meer de moeite van het bezoeken waard. Omdat de waterval die opgenomen is in het programma droog staat kunnen we een uurtje rondwandelen in Kampot, we besluiten een massage te nemen bij 'seeing hands', we krijgen hier een massage door blinde jongens. Bijzonder en meteen een goed doel, dit is een van de enige beroepen die zij hier uit kunnen voeren. Een beetje hardhandig is het wel. Na de massage stappen we op een boot en varen 2 uur over de rivier. Zien de zon ondergaan en de omgeving is een van de mooiste die we tot nu toe hebben gezien. Net van de boot barst de hemel open en begint het heel hard te regen, dus maar de kroeg in. We besluiten de volgende dag door te reizen naar Phnom Penh. Daar zijn we nu, vanmiddag zien we Gijs en Sandra die ook aan het reizen zijn in Cambodja . Gezellig!

Bedankt trouwens voor al jullie leuke reacties op de site', leuk omberichtjes te krijgen van het thuis front!